صدرالدين حجازي در سال 1327 در شهرضا متولد شد. او فعاليت هنري خود را در سال 1352 آغاز كرد. در سال 1348 به دانشگاه هنر راه يافت. در طول دوران دانشجويي نمايشنامه‌هاي «تله»، «صيادان» و ... را گارگرداني كرد و در نمايشنامه هاي «منطقه ي جنگي»، «آموزگاران» و ... بازي كرد. وي در سال 1356 به عنوان بازيگر نقش اول مرد شناخته شد و موفق به دريافت اسب طلا شد. از سال 1359 تا 1363 سرپرستي مجتمع دانشسراهاي هنر را به عهده داشت و در سال 1364 به مديريت تالار آبگينه نائل گرديد. پارسا حجازی، پسر استاد، در دبیرستان آبشناسان در پایه‌ی دوم مشغول به تحصیل است.

***

نحوه ي آشنايي شما با مجتمع علامه طباطبايي چگونه شکل گرفت ؟

قبل از هر چيز بايد بگويم که بسيار خوشحالم که پسرم، پارسا در اين مدرسه درس مي‌خواند. چراکه اين مدرسه به لحاظ علمي و فرهنگي و همين طور روحي و و رواني تاثير خيلي خوبي بر پارسا داشته است. من به علت مشغله‌ي کاري که دارم کمتر فرصت مي‌کردم که در خصوص مدارس نمونه و خوب تحقيق کنم و اين وظيفه‌ي مهم را همسرم با وسواس و دقت کافي انجام داد و به بعد از بررسي‌هاي زياد، مجتمع علامه طباطبايي را انتخاب کرديم. پارسا در مدارس بسياري آزمون ورودي داد و در اکثر آن‌ها هم قبول شد ولي همان طور که عرض کردم، وقتي به اين‌جا آمديم با برخورد خوبي که با ما شد، مطمئن شديم که اين جا از همه جهات بهترين است. از آقاي فتحي و رجبي در اين زمينه خيلي تشکر مي‌کنم که بيشترين همکاري و همراهي را با ما تاکنون داشته‌اند.

چه توصيه‌اي براي بچه‌هايي داريد که تمايل دارند به کار هنري و بازيگري بپردازند ؟

به نظر من در هر حرفه‌اي بايد دانش و مهارت کسب كرد. در هر شغلي، اگر دانش آن را داشته باشيد در آن ماندگار مي‌شويد. بازيگري هم به اطلاعات، دانش و تجربه و تحمل نيازدارد تا نتيجه مطلوب بدهد. بازيگر بايد خيلي چيزها بداند و بخواند. از جامعه‌شناسي تا روانشناسي، از نظريه‌هاي بازيگري تا ادبيات داستاني. بنابراين توصيه من به دانش‌آموزان عزيز اين است اگر در خود استعدادي مي‌بينيد و دوست دارند در آينده وارد اين حرفه شوند، بهتر است از راه علم و دانش و از طريق آموزش صحيح وارد شوند. البته به نظر من، همه‌ي انسان‌ها نياز دارند که حداقل مقدمات هنرِ بازي کردن و بازيگري را بياموزند. در زندگي خيلي نياز است که شما بتوانيد بازي کنيد. و اي کاش اين مهم در مدارس ما جدي گرفته شود و از کارشناسان اين حوزه بخواهند که به بچه‌ها اصول بازي و بازيگري را آموزش دهند. حتي اگر فقط بتوانيم يک يا دو کلاس فوق برنامه در اين رابطه داشته باشيم، خوب است و نتيجه مي‌دهد.

استاد، با توجه به اين که سال جديد در راه است، چه صحبتي براي دانش‌آموزان و خانواده ها داريد ؟

من از خداوند مي‌خواهم که بچه‌هاي اين مدرسه و تمام بچه هاي اين مرز و بوم، تمام بچه‌هاي اين کره زمين، چه سياه و چه سفيد، عمري به بلنداي قصيده، به سرسبزي جنگل، به طراوت غزل و به شيريني رباعي و به زلالي چشمه داشته باشند. سال جديد را پيشاپيش به همه‌ي عزيزان تبريک و تهنيت عرض مي‌کنم.