دیدار با مجید درخشانی از آن دست دیدارهایی است که برای دوستداران موسیقی فارغ از نوع و سبک آن غنیمت است. ايشان را بارها در کنسرت‌های استاد آواز ایران محمدرضا شجریان دیده‌بودم اما برای اولین بار بود که رودررو با او همصحبت می‌شدم. در خلال گفت‌وگو استادرا بسیار صادق و در عين حال نگران آینده‌ي موسیقی اصیل ایرانی ديدم. براي ايشان برداشت نسل جوان امروزي و نسل‌های بعد، از تلاش‌ها و زحماتی که اساتيد موسيقي ايراني برای حفظ این هنر دیرینه کشورمان صرف می‌كنند بسيار مهم بود. وی که به دعوت مرکز هنرهای آوایی نمايشي مجتمع فرهنگی آموزشي علامه طباطبايي برای داوری چهارمین جشنواره موسیقی «همساز» دعوت شده بود ضمن ابرازخشنودي از نحوه‌ي برگزاری این جشنواره اذعان كرد كه ازدیدن برخی از اجراها به وجدآمده است. مجله جوانه اندیشه گفت‌وگویی کوتاه با ايشان ترتیب داده که در ادامه می‌خوانید: 

***

ارزيابي شما ازسطح اجراها درچهارمين دوره جشنواره همساز چيست؟

تصور اوليه‌ي من اين بود كه سطح اجراها پايين‌تر باشد. اما بعضي از نوازندگان خيلي خوب بودند. مانند سه‌تاري كه شنيدم. با اجراهايي‌ كه امشب ديدم فكر‌مي‌كنم مي‌توان از نوازندگان تواناي اين جشنواره اركستري درست ‌كرد تا آنان، هم با كار گروهي و هم با حس و حال يكديگر آشنا شوند.

به نظر شما موسيقي سنتي كشور ما به كدام سمت مي رود؟

نمي‌توان آينده را پيش‌بيني‌كرد. مشكل اساسي موسيقي ما اين است كه نسل جوان، بيشتر درگير سرعت و تكنيك است تا محتوي. «ظرافت» جزو خصائص موسيقي ما بوده و هست. متاسفانه مقداري از اين ظرافت در موسيقي اين روزها از بين رفته است. خيلي‌ها ممكن است در رده‌ي سني موسيقي دانش‌آموزي سنتي را خوب اجراكنند اما معمولا به تدريج اين كيفيت فروكش مي‌كند و يا به نوع ديگري تغيير پيدا خواهد كرد. شناخت جواناني كه امروز در حوزه‌ي موسيقي سنتي كار‌مي‌كنند ضعيف است، ريشه‌ها را از دست داده يا از آن دور شده‌اند.شايد اين به شرايط آموزشي‌شان برمي‌گردد. در حوزه‌ي آموزش اوضاع مناسبي نداريم. به ندرت مي‌توان در آموزشگاه‌هايي كه كه در زمينه موسيقي فعاليت مي كنند و مانند قارچ در سطح شهر‌ها روييده‌اند موردي را پيدا كرد كه از نظر كيفي و تدريس شرايط مناسبي را دارا باشند، عملكرد اغلب آنها بيشتر شبيه بنگاه‌هاي تجاري است.

و شما معتقديد اين روش آموزش موسيقي‌ بايد تغيير كند؟

بله. نحوه تدريس موسيقي در اين آموزشگاه‌ها يكي از علت‌هايي است كه كيفيت اجرا را پايين آورده است. در بعضي از اين مراكز، تنها با آموزش چند ملودي به هنرجويان، بدون آن كه  هنرجو به سطح استاندارد رسيده باشد دعوت به اجرا در كنسرت مي‌شود. هنگام حضور در كنسرت به‌راحتي مي‌توان متوجه كيفيت ضعيف و گاه سطح پايين استاندارد در اجرا شد. اين نقصان را تنها مي‌توان با بالا ‌بردن استاندارد آموزش در مراكز آموزش موسيقي جبران كرد.

با اين اوصاف آيا نمي‌توان به ظهور يك مشكاتيان يا لطفي ديگر اميدوار بود؟

البته اميد و اميدواري از ويژگي‌هاي هر  انسان و هرهنرمندي است. من هم مانند هر ايراني به ظهور يك مشكاتيان يا يك لطفي ديگر اميدوارم. امااز جنبه‌ي آموزش نيروي انساني، خروجي اين‌كميت با كيفيت مورد دلخواه متوازن نيست.

در اين بين برگزاري جشنواره‌هايي از نوع « همساز» را چقدر موثر مي‌دانيد؟

 تاثير آن از جنبه‌ي تشويق براي هنرمندان نوجواني كه به اميد نواختن ساز مورد علاقه‌شان در چنين سالن مطلوبي حاضر مي‌شوند غير قابل انكار است. بي‌شك اجراي زنده در چنين سالن رسمي و استانداردي با چاشني تشويق‌ها و احساسات تماشاگران انعكاس خوبي در روحيه حال و آينده هر هنرمند و هنرجويي خواهد داشت.

ساز اصلي شما تار است نواختن  تار با موسيقي كدام يك از نواحي كشور‌مان هماهنگي بيشتري دارد؟

 به نظر من اين هماهنگي را بيشتر مي‌شود در موسيقي استان‌هاي فارس و كردستان مشاهده كرد هرچند مي‌توان شاهد اين هماهنگي حتي در مناطقي مانند گيلان هم بود. احتمالا نام نبردن از استان بزرگ خراسان موجب تعجب خواهدشد اما ساز اصلي اين ناحيه دوتار است.