این روزها‌ و با ماشینی شدن اغلب زندگی‌ها ، تنگناهای زندگی و روز‌مرگی هر‌روز‌ بیشتر به چشم می‌آیند. کمتر کسی است که فرصت کند تا در میانه‌ی روز، دل به کوه و دشت و بیابان بزند یا ساعاتی را با خانواده یا دوستان به لب جوی رود و دقایقی را به استراحت بگذارند. در محیط‌های اداری‌ اما این مساله بیشتر خود نمایی می کند. در واقع در محیط‌های اداری کمتر مجالی پیش می‌آید که بتوان دسته جمعی ساعاتی را به بیرون از شهر و مشغله‌های فراوانش کوچ کرد و بی خیال از دغدغه‌ها به نغمه‌ی پرنده‌ها و صدای پای آب جانسپرد.

خوشحالیم که به همت مسئولان مجتمع علامه طباطبایی این سنت هر ساله که به مناسبت روز معلم برگزار میشود را اگر چه امسال کمی دیر تر ولی با شکوه تر از سال‌های گذشته جشن گرفتیم. بر اساس این سنت نیکو، روز دوشنبه بیست و پنجم خرداد سال جاری مسئولان مجتمع فرهنگی آموزشی علامه طباطبایی طبق روال ساعاتی را در یکی از باغ- رستوران‌های اطراف تهران با کارکنان مجتمع خود به ضیافت ناهار سپری کردند.

آن چه در این ضیافت رنگارنگ وجود داشت همه و همه در خدمت صمیمیت و یکدلی هر چه بیشتر اعضا با یکدیگر قرار داشت. گپ‌های خودمانی، خنده‌ها و بازی‌های دوستانه، زنگ تفریح با نشاطی را برای همگان رقم زد. بدون شک چنین دورهم ‌ بودن‌‌های خودمانی کمک بزرگی به بازیابی روحی و جسمی اعضا در جهت افزایش بهر وری کاری شان خواهد داشت.

باری، در آخرین روزهای فصل بهار،  هوا بسیار مطبوع و خنک بود به ویژه نسیم دلچسبی که گه گاه از رودخانه‌ی مجاور بر می‌خواست و گونه‌ی مهمانان را نوازش می داد ، اگر هم گرمایی احساس می شد گرمای صمیمیت بود و فرصتی برای تعمیق دوستی‌ها!