اسامی زیر توانستند به تمامی سوال های مسابقه شماره 1 پاسخ صحیح بدهند.

در دهکده‌ ای کوچک، که در میان کوه‌ های بلند و سرسبز قرار داشت، مردم شب یلدا را به طور ویژه‌ای جشن می‌ گرفتند. هر ساله در این شب بلندترین شب سال، مردم در کنار هم جمع می‌ شدند، در کنار آتش می‌ نشستند و قصه‌ هایی از گذشته‌ های دور می‌ شنیدند. جشن‌ هایی پر از شادی و خنده برگزار می‌ شد، اما این سال متفاوت بود. درختان انار، که نماد شب یلدا بودند، به دلیل خشکسالی طولانی، میوه‌ های کمی داده بودند و مردم دهکده غمگین بودند.

نگار، دختری شجاع و مهربان، که همیشه قلبی پر از امید و آرزو داشت، شب‌ ها کنار مادربزرگش می‌ نشست و قصه‌ هایی می‌ شنید که روحش را پر از آرزو و آرمان‌ های بزرگ می‌ کرد. روزی شب یلدا، نگار از مادربزرگش خواست که برایش قصه‌ای از گذشته‌ های دور تعریف کند. مادربزرگ با چشمان پر از حکمت به او نگاه کرد و گفت: «نگار جان، قدیمی‌ ها می‌ گفتند که در دل این زمین، انار جادویی‌ای وجود دارد که اگر کسی بتواند آن را پیدا کند، تمامی آرزو هایش برآورده خواهد شد. این انار جادویی فقط به کسانی می‌ رسد که دلشان پاک و نیتشان خیر باشد.»

نگار با شوق فراوان پرسید: «مادربزرگ، فکر می‌ کنی آن انار جادویی واقعی باشد؟»
مادربزرگ لبخندی زد و گفت: «هیچ‌ کس نمی‌ داند. شاید، اما هرکسی که به دنبال آن برود باید در دل سفرش در جستجوی نیکی، شجاعت و مهربانی باشد.»

نگار تا صبح به این سخنان فکر کرد و تصمیم گرفت به دنبال انار جادویی برود. می‌ دانست که اگر آن را پیدا کند، می‌ تواند آرزو کند که زمین‌ های خشک و باغ‌ های خالی دهکده دوباره سرسبز و پر از میوه شوند.

صبح روز بعد، هنگامی که خورشید در آسمان درخشان شد، نگار با فانوسی کوچک، یک کیسه پر از نان و پنیر، و شالی که مادربزرگش به او داده بود، از خانه بیرون زد. او در دل خود آرزو داشت که بتواند با پیدا کردن انار جادویی به مردم دهکده کمک کند.

در ابتدا به جنگلی وسیع رسید. درختان بلند و انبوه، سایه‌ای عمیق بر زمین انداخته بودند و صدای باد در میان شاخه‌ ها می‌ پیچید. ناگهان، جغدی بزرگ و پیر از میان درختان ظاهر شد. جغد با چشمان تیز و نگاه نافذش به نگار گفت: «کجا می‌روی، دختر شجاع؟»

نگار جواب داد: «به دنبال انار جادویی می‌روم تا به مردم دهکده‌ام کمک کنم.»
جغد با صدای بلند گفت: «راهی که در پیش داری، سخت خواهد بود. اما اگر نیتت پاک باشد، می‌ توانی از این جنگل بگذری. فقط باید در مسیرت مهربانی و صداقت را فراموش نکنی.»

نگار از جغد تشکر کرد و به راه خود ادامه داد. در دل جنگل، به روباهی برخورد که پایش زخمی شده بود و از شدت درد نمی‌ توانست حرکت کند. روباه با نگاهی غمگین به نگار نگاه کرد. نگار در حالی که از دستانش خون چکیده بود، شالی که به گردن داشت را درآورد و پای روباه را با آن بست. روباه که شفا یافت، گفت: «این لطف تو بی‌ پاسخ نمی‌ ماند. راهت روشن خواهد شد.»

نگار به روباه لبخند زد و با شجاعت به راهش ادامه داد. به درختان بزرگ‌تر و صخره‌ های بلندتر رسید. در این میان، باد شدیدی وزید و برف زیادی شروع به باریدن کرد. نگار که دیگر کمی خسته شده بود، در دلش تردیدهایی پیدا کرد، اما به یاد مردم دهکده و آرزوهای خود افتاد و دوباره عزمش جزم شد.

نگار به کوهستانی سرد و برفی رسید. در این جا سرما به شدت آزمایش می‌ کرد، اما او هنوز امیدوار بود. در میان برف‌ ها، گرگ بزرگی ظاهر شد. گرگ با صدای خشنی گفت: «این مسیر خطرناک است. خیلی‌ ها قبل از تو آمده‌اند، اما نتواسته‌اند از کوه عبور کنند. چرا فکر می‌ کنی می‌ توانی موفق شوی؟»

نگار با صدایی رسا جواب داد: «من باید کمک کنم. نمی‌ توانم دست از تلاش بکشم.»
گرگ نگاهی به او انداخت و گفت: «بسیار خوب. اگر می‌ خواهی از این مسیر بگذری، باید به خودت ایمان داشته باشی و نیتت خالص باشد.»

نگار از کوه بالا رفت، با وجود سرما و برف، و به سختی از دامنه‌ های کوهستان عبور کرد. در آن طرف کوه، درختان بلند و باغی پر از انار دید. قلبش تندتر زد، اما ناگهان صدایی غرش‌گونه از میان درختان شنید. صدایی که به نظر می‌ رسید از دل درختان بر می‌ خیزد.

نگار به درخت بزرگ رسید. درختی که در میان باغی پر از انار قرار داشت، اما تنها یکی از انارها درخششی خاص داشت که توجه نگار را جلب کرد. او با شجاعت و دقت به سمت درخت رفت. صدای غرش دوباره از دل درخت شنیده شد: «چه کسی جرئت کرده به اینجا بیاید؟»

نگار که از صدای درخت نترسیده بود، پاسخ داد: «من آمده‌ام تا انار جادویی را پیدا کنم. نه برای خودم، بلکه برای مردم دهکده‌ام. می‌ خواهم زندگی آنان بهتر شود.»
درخت در حالی که شاخه‌ هایش به آرامی تکان می‌ خورد، گفت: «تو با شجاعت و نیت پاک خود به اینجا رسیدی. حالا باید به امتحانی دیگر بپردازی.»

ناگهان، باغ پر از مه شد و نگار در میان درختان پیچیده شد. او در میان تاریکی و مه، به یاد مهربانی‌ هایی که در طول مسیر به دیگران کرده بود، تلاش کرد و از پیچیدگی‌ ها گذشت.

در نهایت، درخت جادویی درختش را به حرکت درآورد و انار جادویی را به دستان نگار انداخت. صدایی آرام و خوشایند از درخت شنیده شد: «تو لایق این انار هستی. دل پاک و نیت خیر تو باعث شد که به هدفت برسی.»

نگار با انار جادویی به دهکده برگشت. با دانه‌ های این انار جادویی، او آرزو کرد که دوباره باغ‌ های دهکده سرسبز شوند و مردم آن بتوانند در کنار یکدیگر جشن بگیرند. از آن روز، دهکده تبدیل به مکانی پر از شادی و خوشبختی شد. نگار فهمید که حقیقتاً می‌توان با مهربانی، تلاش و شجاعت هر مشکلی را حل کرد. شب یلدا در دهکده برای همیشه نمادی از امید و شجاعت شد.

مهلت شرکت در این مسابقه به پایان رسیده است.