صدرالدین حجازی در سال ۱۳۲۷ در شهرضا متولد شد. او فعالیت هنری خود را در سال ۱۳۵۲ آغاز کرد. در سال ۱۳۴۸ به دانشگاه هنر راه یافت. در طول دوران دانشجویی نمایشنامه‌های «تله»، «صیادان» و... را گارگردانی کرد و در نمایشنامه‌های «منطقهٔ جنگی»، «آموزگاران» و... بازی کرد. وی در سال ۱۳۵۶ به عنوان بازیگر نقش اول مرد شناخته شد و موفق به دریافت اسب طلا شد. از سال ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۳ سرپرستی مجتمع دانشسراهای هنر را به عهده داشت و در سال ۱۳۶۴ به مدیریت تالار آبگینه نائل گردید. پارسا حجازی، پسر استاد، در دبیرستان آبشناسان در پایهٔ دوم مشغول به تحصیل است. به مناسبت نزدیک‌شدن به آغاز سال جدید و نوروز با ایشان گفت‌وگویی کردیم که در ادامه می‌خوانید:

نحوهٔ آشنایی شما با مجتمع علامه طباطبایی چگونه شکل گرفت؟ 

قبل از هر چیز باید بگویم که بسیار خوشحالم که پسرم، پارسا در این مدرسه درس می‌خواند. چرا که این مدرسه به لحاظ علمی و فرهنگی و همین طور روحی و و روانی تاثیر خیلی خوبی بر پارسا داشته است. من به علت مشغلهٔ کاری که دارم کمتر فرصت می‌کردم که در خصوص مدارس نمونه و خوب تحقیق کنم و این وظیفهٔ مهم را همسرم با وسواس و دقت کافی انجام داد و به بعد از بررسی‌های زیاد، مجتمع علامه طباطبایی را انتخاب کردیم. پارسا در مدارس بسیاری آزمون ورودی داد و در اکثر آن‌ها هم قبول شد ولی‌‌ همان طور که عرض کردم، وقتی به این‌جا آمدیم با برخورد خوبی که با ما شد، مطمئن شدیم که اینجا از همه جهات بهترین است. از آقای فتحی و رجبی در این زمینه خیلی تشکر می‌کنم که بیشترین همکاری و همراهی را با ما تاکنون داشته‌اند. 

چه توصیه‌ای برای بچه‌هایی دارید که تمایل دارند به کار هنری و بازیگری بپردازند؟ 

به نظر من در هر حرفه‌ای باید دانش و مهارت کسب کرد. در هر شغلی، اگر دانش آن را داشته باشید در آن ماندگار می‌شوید. بازیگری هم به اطلاعات، دانش و تجربه و تحمل نیازدارد تا نتیجه مطلوب بدهد. بازیگر باید خیلی چیز‌ها بداند و بخواند. از جامعه‌شناسی تا روان‌شناسی، از نظریه‌های بازیگری تا ادبیات داستانی. بنابراین توصیه من به دانش‌آموزان عزیز این است اگر در خود استعدادی می‌بینید و دوست دارند در آینده وارد این حرفه شوند، بهتر است از راه علم و دانش و از طریق آموزش صحیح وارد شوند. البته به نظر من، همهٔ انسان‌ها نیاز دارند که حداقل مقدمات هنرِ بازی کردن و بازیگری را بیاموزند. در زندگی خیلی نیاز است که شما بتوانید بازی کنید. و‌ای کاش این مهم در مدارس ما جدی گرفته شود و از کار‌شناسان این حوزه بخواهند که به بچه‌ها اصول بازی و بازیگری را آموزش دهند. حتی اگر فقط بتوانیم یک یا دو کلاس فوق برنامه در این رابطه داشته باشیم، خوب است و نتیجه می‌دهد. 

استاد، با توجه به اینکه سال جدید در راه است، چه صحبتی برای دانش‌آموزان و خانواده‌ها دارید؟ 

من از خداوند می‌خواهم که بچه‌های این مدرسه و تمام بچه‌های این مرز و بوم، تمام بچه‌های این کره زمین، چه سیاه و چه سفید، عمری به بلندای قصیده، به سرسبزی جنگل، به طراوت غزل و به شیرینی رباعی و به زلالی چشمه داشته باشند. سال جدید را پیشاپیش به همهٔ عزیزان تبریک و تهنیت عرض می‌کنم.